Bolesław Chrobry
B o l e s ł a w C h r o b r y, to patron, który łączy historię, dzień dzisiejszy i przyszłość współczesnej szkoły w zjednoczonej Europie. Ważnym elementem działalności Bolesława Chrobrego jest jego działanie na terenie Wielkopolski, gdzie znajdują się również podstawy państwowości polskiej.
Bolesław Chrobry urodzony w 966 lub 967 roku, pierwszy koronowany władca Polski. Syn Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy. Tron Polski objął w 992 roku, po śmierci swojego ojca. Już w 997 roku zorganizował wyprawę misyjną czeskiego biskupa Wojciecha do Prus. Tam w zatargu z Prusami biskup poniósł śmierć i jako męczennik uzyskał Wojciech od razu prawo do tytułu świętości. Bolesław Chrobry potrafił umiejętnie wykorzystać kult kanonizowanego św. Wojciecha. Wykupił jego ciało od Prusów i złożył je w Gnieźnie. Posiadanie takiej relikwii pozwoliło wystąpić Bolesławowi o utworzenie w Polsce metropolii. Następnie Polska pod jego rządami miała się stać jednym z elementów uniwersalistycznego cesarstwa chrześcijańskiego, które chciał stworzyć cesarz Otton III. I właśnie dla realizacji tego planu cesarz wszedł w porozumienie z Bolesławem Chrobrym, w czasie pielgrzymki cesarza i jego dostojników w roku 1000 do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie.Wizytę cesarską Bolesław Chrobry wykorzystał dla celów propagandowych. Nieznana Europie Polska zaprezentowała swoje możliwości, swoje bogactwo i znaczenie.
Bardzo ważne dla Polski były polityczne następstwa zjazdu. Cesarz przystał na utworzenie w Gnieźnie metropolii kościelnej zależnej jedynie od Rzymu i świadczącej o odrębności i samodzielności Polski. Jednocześnie obok istniejącego już biskupstwa poznańskiego zorganizowano trzy dalsze: w Krakowie, we Wrocławiu i w Kołobrzegu.
Oprócz tego podczas zjazdu Otton III przyznał Bolesławowi Chrobremu suwerenność w obrębie cesarstwa rzymskiego przez symboliczne wręczenie mu insygniów władzy – włóczni św. Maurycego. Świadczyło to o równorzędnej już wówczas pozycji Polski w świecie chrześcijańskiej Europy. Bolesław Chrobry otrzymał samodzielne stanowisko wśród innych współczesnych monarchów europejskich i został uznany za współtwórcę planów cesarza.
Można zatem śmiało powiedzieć, że pierwszym, który wprowadził Polskę do Europy, był Bolesław Chrobry.
Od wojen Bolesława Chrobrego należy mówić już o Polsce nie jako terytorium podporządkowanym Polakom, ale jako jednolitym etnicznie i kulturowo państwie. W granicach państwa polskiego za jego czasów znalazły się Wielkopolska, Małopolska, Śląsk, Łużyce, Morawy, Pomorze i Grody Czerwieńskie.
18 kwietnia 1025 r. nastąpiła koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski. Była ona symbolem awansu władcy polskiego na wyższy stopień hierarchii feudalnej Europy, a zarazem miała przynieść umocnienie władzy centralnej. Apogeum życia politycznego naszego władcy zbiegło się prawie z epilogiem życia biologicznego. Zmarł on 17 czerwca 1025 roku i pochowany został w katedrze poznańskiej.
W krypcie pod nawą główną oglądać można pozostałości najstarszych grobowców Mieszka I i Bolesława Chrobrego. W XIX w. szczątki króla przeniesiono do Złotej Kaplicy, zbudowanej w tejże katedrze poznańskiej.
Należy zwrócić uwagę na to, że bez szerokich horyzontów i ambicji Bolesława uboższa i mniej dumna byłaby tradycja historyczna, formująca z wolna oblicze rodzącego się narodu polskiego, uboższe byłyby wzory stawiane przez tradycję kolejnym pokoleniom Polaków.
Osoba pierwszego króla Polski łączy historię regionalną z historią i powstaniem państwa polskiego.
Bolesław Chrobry jako patron naszej szkoły uświadamia młodzieży, że kolebka państwowości polskiej to Poznań i Wielkopolska.
